In het vorige bericht vertelde ik je hoe Rhiskee mijn eigen paard werd. Wat een ontzettend gaaf cadeau was dat! Nog steeds is hij het beste cadeau ever, hoe decadent dat ook klinkt. Hij was dus nu mijn paardje. Dit 2,5 jarige plaatje was van mij. Ik kon (en kan nog steeds) mijn geluk niet op. Hij was inmiddels bekend met halster, longeren en al het huis tuin en keukenwerk, maar hij was natuurlijk nog niet ingereden. Daar was hij nog te jong voor. Helaas was het toendertijd gebruik een paard te beleren vanaf een jaar of 2,5, en met beleren bedoel ik in dit opzicht, de basisbeginselen van het rijden aan te leren. Nu vind ik dat veel te jong. Een paard is met 2,5 nog lang niet sterk en volgroeid genoeg om een mens te kunnen dragen. Hierover had ik het eerder in mijn bericht over Douwe Bob op een 3jarige Fries.
Gelukkig vinden de meeste mensen dat met mij en worden inmiddels paarden over het algemeen niet meer zo jong ingereden.
Echter toen dus wel 🙁
Ik kon aardig rijden maar ik was natuurlijk niet ervaren genoeg een jong paard in te rijden. Gelukkig was er een bekende ZZ amazone (dat vond ik toen heel indrukwekkend klinken) die dat wel kon en de afspraak werd gemaakt dat zij mijn ventje zou beleren. Echter ben ik zelf degene geweest die de allereerste keer op hem gezeten heeft. Na een longeersessie zei de staleigenaar, stap er maar even op. En dat deed ik. Dit ging erg goed gelukkig, maar het echte beleren liet ik aan de genoemde vrouw over.
Ze begon hem in de bak te rijden in stap en Rik ging in de hoek van de bak staan en zette geen stap meer. Zoals een ezel vaak wordt afgebeeld, zo was hij. Stilstaan en geen stap verzetten. Gelukkig wachtte de vrouw geduldig tot hij weer in beweging kwam en vanaf toen heeft ze hem de beginselen van het rijden aangeleerd. Toen hij dat een beetje kende heeft ze mij nog enkele lessen gegeven tot hij in januari mocht verhuizen naar zijn nieuwe plek bij mij in de buurt. Ons leven samen kon nu echt beginnen!